Wereldkind                                            

Soms denk ik
dat ik een kind ben
van gescheiden ouders.

Dan lijkt het wel
of mijn geboorteland mijn moeder is
en Nederland mijn vader.

Alleen het is niet waar
ik ben gewoon een wereldkind
wonder van deze aarde.    

 Vrouw

 In de schemer schiet een schaduw                  langs mijn zij, ik zie het gezicht                            van een vrouw met zachte ogen                          de wind draagt haar aan mij voorbij.

 Als ik haar niet meer zie                                  sluit ik mijn ogen, zie haar blik                          ken haar geheim, misschien was zij het wel          die in vervolgen dagen lag

 Achter een flinterdun gordijn                            waar zij uit pijn en lijden                                        haar pasgeboren kind                                          uit handen gaf.

 Als ik haar schaduw zie                                    kniel ik heel langzaam                                            voor haar voeten                                                meer staat de tijd niet toe.

 Want plotseling sluit                                          woordeloos het duister                                          al mijn gedachten weemoedig                              in haar schoot.